പിണക്കം

പ്രണയം
പരിഭവമാകും,
പരിഭവം
പിണക്കങ്ങളും .

എങ്കിലും,
ചില പിണക്കങ്ങൾ,
മഞ്ഞുമലകളിൽ
തീക്കാറ്റ്
വീശുന്നതുപോലെയാണ് .

കാ ഴ്ച്ചകൾക്കിടയിലൂടെ

പിടിവിട്ട
ഒരു കാഴ്ച
അവസാനിച്ചത്‌
മറ്റൊരു
കാഴ്ചയുടെ
തുടക്കത്തിലായിരുന്നു.

അപ്പോൾ,
കാമനകളുടെ
പൂർവ്വബിംബത്തിൽ
തട്ടിനിൽക്കുകയായിരുന്നു
അത്.

ചിരിയും
ചിന്തയും
വഴിനീളെ
ചിതറിക്കിടക്കുന്നുണ്ട്.

എന്നിട്ടും
ഇടയ്ക്ക്
കാഴ്ചകൾ
മാത്രം.

എഴുത്തുകൾ

പേരറ്റത്ത്
ഒരു വാൽക്കഷ്ണം
കുറിച്ച്
കേരളം വിട്ടു
ഒരു യുവകവി.

കവിതയും
ജീവിതവും
ഒരുമിച്ചു നിൽക്കെ,
"കവിത
ഒന്നും തന്നില്ല"
എന്നെഴുതി
പടിയിറങ്ങിപ്പോയ
മറ്റൊരു കവി.

ഇനിയുമുണ്ട്
എനിക്ക് പറയാൻ
എന്നൊർമിപ്പിച്ച്,
വയലുകളേയും
കുന്നുകളെയും നോക്കി
വിലപിക്കുന്ന
വേറൊരു കവി.

ഇവിടെ
എവിടെയാണ്
ഞാൻ
എന്നെ
കണ്ടെത്തേണ്ടത് ????

പ്രതിഭകൾ

പ്രതിഭകൾ
അങ്ങനെയാണ്.

"നിശബ്ധതയിൽ
പൂക്കുകയും
പ്രകമ്പനം
സൃഷ്ടിക്കുകയും
ചെയ്യുന്നവർ"

സഹ്യനിലേയ്ക്ക് ഒരു തിരികെയാത്ര

അവനിപ്പോൾ
മനുഷ്യരുടെ
ഒട്ടുമിയ്ക്ക
ഭാഷകളുമറിയാം,

അത്
ഭാരതത്തിനും
അതിനുമപ്പുറത്തേയ്ക്കും
(ചങ്ങലകളില്ലാതെ)
നീണ്ടു കിടക്കുകയാണ്.

കാണാത്ത
ലോകങ്ങളില്ല,
സഞ്ചരിക്കാത്ത
ഇടങ്ങളില്ല,
അതുകൊണ്ടാകണം
അവനിപ്പോൾ
ഭാഷയ്ക്കുവേണ്ടി
ഒരക്ഷരക്കൂട്
ചികയാതെ പോകുന്നത്.

മനുഷ്യമനസ്സുകളിക്കുറിച്ച്
അവന്റെയുള്ളിൽ
അവൻതന്നെ തീർത്ത
ചില സിദ്ധാന്തങ്ങളുണ്ട് ,
കാഴ്ച്ചപ്പാടുകളുണ്ട്.

"ചതിക്കുഴികൾ നിർമിച്ച്,
നൈപുണ്യം തെളിയിച്ച്
ചരിത്രത്തിന്
അടയിരിക്കുന്നവർ " എന്ന് .

മഞ്ഞുവീണ
കണ്‍പോളകൾ
ഇടയ്ക്ക്
താഴ്ന്നു വീഴുമ്പോൾ
അവന്റെ ചിന്തകൾ
സഹ്യാദ്രികളിലേയ്ക്കും
അതിനുമപ്പുറത്ത്
ഇടതടവില്ലാതെ പെയ്യുന്ന
മഴയിലേയ്ക്കും
യാത്രയാവും.

വന്മരങ്ങളുടെ
ചൂളംവിളിയിലും
കുത്തിയൊലിക്കുന്ന
കാട്ടാറുകളിലും
ചെന്നുനിൽക്കും,
അമാവാസിയിലെ
ഇരുണ്ട രാത്രിയെ പുൽകും,
വസന്തകാലത്തിന്റെ
വനനിഗൂടതകളിൽ
സ്വപ്നവിഹാരം നടത്തും



"മകനെ,
നിന്റെ കുസൃതികൾ
കുറച്ചു നേരത്തേയ്ക്ക്
മാറ്റിവെയ്ക്കുക.
കേൾക്കുക,
ശ്രദ്ധിക്കുക,
നടക്കുക.
ഇനിയുള്ള
ഓരോ ചുവടിനും
ഒരായുസ്സിന്റെ നീളമാണ്.

കാടാണ്‌,
കാട്ടാറാണ് ,
ഈ നിശബ്ധത
സൗന്ദര്യത്തെക്കാളേറെ
നിഗൂഡത മാത്രമാണ്."




അവന്റെ ചിന്തകളിൽ
അകലെയകലെ
ഏതേതോ
ശബ്ദകാമനകളുടെ
മാറ്റൊലികളുയരുന്നുണ്ട്,
കൂട്ടം തെറ്റിയവർക്ക്
പ്രതീക്ഷ നൽകുന്നതുപോലെ.

നിലത്തു വീണ
ചെളിച്ചാറിൽ
വീണുരുണ്ടും,
പിടഞ്ഞെണീറ്റും,
മഞ്ഞുതുള്ളികളിലോക്കെ
തെന്നിയും, ചുവടുതെറ്റിയും
അവനങ്ങനെ
ഒഴുകുകയാണ്.

കാടുകണ്ട്,
കാട്ടാറുകണ്ട്,
കാട്ടരുവി കണ്ട്,
കാട്ടുകൈത
അവന്റെ നാവിൻതുമ്പിൽ
സ്നേഹമായി
പരിണമിക്കുന്നു.



"ഒറ്റപ്പെടലുകൾ
ഭയത്തിലും,
ജാഗ്രതയിലുമാണ്
അവസാനിക്കുന്നത്.
പ്രത്യേകിച്ചും
പെണ്ണാകുമ്പോൾ,
പേറ്റുനോവറിയുമ്പോൾ."

ചെറിയോരിടവേള,
ചെറിയൊരു നിശബ്ധത,
അവിടെയായിരുന്നു
കാടും, കാട്ടാറും
അവനെ വേർതിരിച്ചത്.




കയ്യിത്താത്ത
ഗർത്തത്തിൽ
നിസ്സഹായനായി
അവൻ,
അവളുടെ വിലാപം
കാടുകൾക്കും,
കാട്ടാറുകൾക്കും
അപ്പുറത്തേയ്ക്ക്.


ആ... കണ്ണീർപ്പുഴയിലലിഞ്ഞാകണം
കാട് നിശബ്ദമായത്,
കാട്ടരുവികൾ
ഒഴുകാൻ മറന്നത്.



ദൂരെ ദൂരെ
നരാധമൻമാരുടെ
കാലൊച്ച,
പന്തങ്ങൾ,
പരിചാരകർ.

അപ്പോഴൊക്കെ
ഇലപ്പടർപ്പിൽ
ഇലയനക്കങ്ങളില്ലാതെ
രണ്ടു കണ്ണുകൾ.

നിരങ്ങി നീങ്ങുന്ന
രാത്രി വണ്ടിയ്ക്കൊപ്പം
കണ്ണെത്താ ദൂരത്തോളം
യാത്ര തുടർന്നൂ
ആ... പേറ്റുനോവ്.
അമ്മ,
അവിടെ,
അവസാനിക്കുകയാണ്.

പിന്നെ,
യാത്രയായിരുന്നു.

ഒർമകളില്ലാതെ,
ചിന്തകളില്ലാതെ,
താളമേളങ്ങളും,
വർണ്ണ ബലൂണുകളും
വെടിയൊച്ചകളും,
പുരുഷാരങ്ങളും കണ്ട്.



കാഴ്ചയ്ക്ക്
ചെറിയൊരു
പുകമഞ്ഞു പടർന്നെങ്കിലും
കേൾവിയ്ക്ക്
അത്രമാത്രമില്ലെന്ന്
അവൻ, തിരിച്ചറിയുന്നു.

വല്ലപ്പോഴും
വന്നുകയറുന്ന
പരിചാരകാൻ,
നരവീണ
അയാളുടെ
കണ്‍പോളകൾ
ചില, നിർദേശങ്ങൾ
മരിച്ചിട്ടില്ലാ... എന്ന്
സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു.



പുറത്ത്
ഒരു
ചരക്ക് വണ്ടിയുടെ
ശബ്ദം.
ആംഗലേയ ഭാഷയുടെ
വൃത്തിയും, ശുദ്ധിയും.
ഓർമകളിൽ
ഒരിക്കലും മായാത്ത
ഒരു കടലാസുതുണ്ട്.



അയാളൊരു വിലപറഞ്ഞു
ഭാർഗയിനില്ലാത വില,
രണ്ടുപേർക്കും
സമ്മതം.
ഉടമയും അടിമയും
ഒപ്പിടാതെ പോയ
ഉടമ്പടി.

കൊല്ലാം,
വളർത്താം....!!
പരിഭവമോ പരാതികളോ
ഇല്ല..!



ഇളകിയ വണ്ടിയിൽ
അയാൾക്കൊപ്പം
അവൻ,
രാത്രികളും,
പകലുകളും  ഭേദിച്ച്
അവർ ....!!!


വണ്ടി നിന്നു,
ഇരുവരും
മുഖാമുഖം.
അവർക്കിടയിൽ
ഒന്നുമാത്രം ശബ്ദിച്ചു.

"ഇവിടെ
അവസാനിക്കുകയാണ്
എല്ലാം ....!!!
ഇനി, നിനക്കുപോകാം
നിന്റെ മാതൃ ഗർഭത്തിലേയ്ക്ക്,
ഓർമകളിലേയ്ക്ക്,
നിന്റെ മാത്രം
വിഹാര കേന്ദ്രങ്ങളിലേയ്ക്ക്.

നെഞ്ചിൽ ഒരു
കൊള്ളിയാൻ മിന്നിയോ ?
അറിയില്ല.

അവനിറങ്ങി
ആകാശം നോക്കി,
വറ്റിവരണ്ട
പുഴയെ നോക്കി,
പുഴയ്ക്കപ്പുറം
ചോലമരങ്ങളെ.

കരിമേഘങ്ങൾ,
കാറ്റ്,
മിന്നൽപ്പിണർ.

കാട്ടാറും,
കാട്ടരുവികളും,
നിശ്ചലമായെടുത്തുനിന്ന്
ഒരിക്കൽ കൂടി......!!!!

അഗ്നിപുഷ്പങ്ങൾ

ആകാശം നിറയെ
നക്ഷത്രങ്ങളും,
ഭൂമി നിറയെ
പൂക്കളുമുള്ള
ഒരു വസന്തകാലത്തെ കുറിച്ചായിരുന്നു
ഞാനെപ്പോഴും
സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നത്‌.

എനിക്കറിയാം,
അങ്ങനെ
ഒരു ദിവസം
ആഗതമാകുമെന്ന്.

ഇലത്തുമ്പുകളൊക്കെ
നക്ഷത്രങ്ങളെ നോക്കി
ചുംബനങ്ങളെറിയുമെന്ന്‌,

കാറ്റിനോട്
കളിപറഞ്ഞു
കളിയാക്കി ചിരിക്കുമെന്ന്,

ശൂന്യതയിൽ നിന്ന്
മഞ്ഞുകണങ്ങളൊക്കെ
സ്വർണ്ണത്തേരിലേറി
ഭൂമിയുടെ രേതസ്സ്
കുളിർപ്പിക്കുമെന്ന്,

മേഘങ്ങളില്ലാതെ
ആർത്തലച്ചൊരു
മഴപെയ്യുമെന്ന്,

സൂര്യകിരണങ്ങൾ
ചന്ദ്രികയെ
വർണ്ണമഴയിലിട്ട്
വാരിപുണരുമെന്ന്,
ചുംബന വിവശയാക്കുമെന്ന്.

അപ്പോൾ
ഭ്രമണപഥം മറന്ന
ഭൂമി
സൂര്യനോടടുക്കുകയും
ഉപബോധം നഷ്ടപ്പെട്ട്
ഋതുക്കളൊക്കെ
ഇണചേരുകയും ചെയ്യും.

അത്
അത്രമേൽ
ഭീകരവും
വേദനാജനകവുമാകും.

സിംഹം  മാൻപേടയെ
കടുവ ആട്ടിൻകുട്ടിയെ
ശവംതീനികൾ
ചുറ്റും.

ആ... നിമിഷം
തീഷ്ണമായ ഒരഗ്നിയാൽ
ലോകമോന്നുലയും,
കടല് പൊട്ടിത്തെറിച്ച്
മരുഭൂമികളും ഗർത്തങ്ങളും
രൂപംകൊള്ളും.

പിന്നെ
അവശേഷിക്കുന്നത്
ചുവന്നുതുടുത്ത
രണ്ട് അഗ്നിഗോളങ്ങൾ.

ചുവന്നുപൂത്തു
തിരിച്ചറിയാനകാത്തവിതം
നീലവിരിച്ച ആകാശത്ത്‌
ജ്വലിക്കുന്ന രണ്ട്
അഗ്നിപുഷ്പങ്ങളായി അവ.....!!!!

മഴയെ ഒർമിയ്ക്കാത്തതിന്

മഴയെ
ഒർമിയ്ക്കാത്തതിന്,
കുടയെ
മറന്നുവെച്ചതിന്, 

മഴവന്ന്
കവിളിലൊരു
ചുംബനം തന്നു.